لباس‌های خنک کننده به تدریج به عنوان یکی از اصلی ترین راه‌های دفع استرس حرارتی بدن انسان تبدیل شده‌اند. در مقاله ای که توسط رحمان زاده ارائه شد به طراحی نوع جدیدی از لباس خنک کننده مایع بر اساس اثر ترموالکتریک اشاره شده بود که در یک محیط شبیه‌سازی شده و تحت بارهای کاری مختلف مورد آزمون قرار گرفت. در نتایج این مطالعه آورده شده بود که دمای ورودی آب و نیز بارهای کاری مختلف می تواند بر راندمان خنک کنندگی لباس تأثیر بگذارد. به این ترتیب که با کاهش دمای آب ورودی به 20 درجه و نیز پایین بودن بارکاری (حالت نشسته)، عملکرد خنک کنندگی لباس افزایش پیدا می کرد. همچنین یافته های تجربی به دست آمده از کاربرد این لباس طراحی شده نشان داد که در بدترین شرایط محیطی مورد آزمون با دمای حدود 40 درجه سانتی‌گراد و نیز بار کاری با شدت بالا (در حالت دویدن)، در صورتیکه دمای آب ورودی لباس خنک‌کننده در حدود 20 درجه سانتی‌گراد در نظر گرفته شود، می تواند منجر به کاهش 8/2 درجه سانتی گرادی در دمای سطح پوست شود و رطوبت نسبی را نیز از 100% به 60٪ کاهش دهد. نتایج تجربی ناشی از این مطالعه نشان داد که لباس های خنک کننده طراحی شده می‌تواند استرس حرارتی بدن انسان را به طور مؤثری کاهش دهد و راحتی پرسنل را در محیط‌هایی با دمای بالا بهبود بخشد.