دفاع پایان نامه دانشجو فرزانه توتونی مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی بهداشت محیط "تحت عنوان تعیین میزان تجزیه پذیری دیازینون و 4-کلرو-2-متیل فنوکسی استیک اسید با روش احیای پیشرفته بر پایهUV/Sulfite  از محلولهای آبی، کینتیک، انرژی مصرفی، سمیت شناسی و شناسایی محصولات میانی" به راهنمایی استاد جناب آقای دکتر احمد جنیدی جعفری و مشاوره جناب آقای دکتر مهدی فرزادکیا و جناب آقای دکتر مجید کرمانی مورخ 1401/11/19 ساعت 10 صبح در سالن شهید رحیمی برگزار گردید .

چکیده:

مقدمه: دیازینون حشره¬کش از گروه ارگانوفسفره است که طیف وسیعی از آفات جونده و مکنده را کنترل می‌کند. 4-کلرو-2-متیل فنوکسی استیک اسید علف¬کشی از گروه کلروفنوکسی اسید است، که برای کنترل انواع علف¬های هرز مورد استفاده قرار می‌گیرند. مصرف بی رویه این سموم در کشورمان و حلالیت بالای آن، باعث نشت این ماده خطرناک به حوزه¬های آبی و محصولات کشاورزی گردیده است. گروه جدید از فرآیندهای تصفیه که در سال¬های اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته است و روش مناسبی برای حذف کامل آلاینده¬ها می¬باشند، فرآیندهای احیا پیشرفته است. بنابراین هدف از این پژوهش تعیین میزان تجزیه پذیری دیازینون و 4-کلرو-2-متیل فنوکسی استیک اسید با روش احیای پیشرفته بر پایه Sulfite /UV از محلول¬های آبی بود.

مواد و روش: در این تحقیق تمامی آزمایشات در یک فتورآکتور دو محفظه با مقطع دایره¬ای که لامپ UV در مرکز آن قرار گرفته، انجام شد. اثر پارامتر¬های pH، نسبت مولی سولفیت به آلاینده، زمان، غلظت آلاینده، اثر یون¬های مزاحم با روش یک فاکتور در زمان در فرآیند احیاء پیشرفته UV/Sulfite در تخریب آلاینده¬های هدف بررسی گردیدند و غلظت سموم

DZN و MCPA توسط دستگاه HPLC سنجیده شد. همچنین سمیت پساب خروجی با استفاده از روش OECD سمیت حاد بر روی دافنیا مگنا مورد بررسی قرار گرفت و محصولات واسط فرایند توسط GC-MS شناسایی شدند.

نتایج: تخریب کامل در شرایط بهینه 9pH ، نسبت مولی 1:1 سولفیت به آلاینده ها، درمدت زمان 15 دقیقه و غلظت اولیه 5 میلی¬گرم در لیتر برای هر دو آلاینده بدست آمد. سینتیک واکنش با روش مدل شبه درجه اول مورد بررسی و ثابت واکنش با افزایش غلظت آلاینده از 5 به 25 میلی¬گرم در لیتر کاهش و سرعت واکنش و مقدار انرژی مصرفی افزایش یافت. بیشترین اثر گذاری منفی آنیون¬های مداخله¬گر بر عملکرد فرآیند برای هر دو آلاینده به ترتیب مربوط به نیترات و بی¬کربنات بود. تعداد محصولات جانبی در شکست نوری DZN (5 محصول واسطه) و برای MCPA (6 محصول واسطه) توسط آنالیز GC-MS شناسایی گردید که نشان می¬دهد ساختار ترکیبات به مواد ساده آلی تبدیل شده¬اند. برای بررسی میزان معدنی¬سازی، نرخ تخریب DZN، COD و TOC به ترتیب حدود 100، 70 و 60 درصد پس از 120 دقیقه زمان واکنش بود. میزان تخریبMCPA ،  CODو TOC پس از 120 دقیقه زمان واکنش به ترتیب 100، 7/74 و 62 درصد بود. نتایج ارزیابی سمیت دافنی نشان داد EC50 و واحد سمیت (TU) 96 ساعته در حذف فتوشیمیایی DZN به ترتیب برابر با mg/L 65/90 و 03/1 و در حذف MCPA برابر با mg/L50/93 و 07/1 بود که پساب حاصل از فرایند در مقایسه با محلول خام آلاینده¬ها به طور قابل توجهی کاهش یافت.

نتیجه¬گیری: با توجه به نتایج و مقایسه با سایر مطالعات، این فرایند از پتانسیل بالایی برای حذف DZN و MCPA برخوردار بوده و آفت‌کش‌های مورد استفاده در این تحقیق به شرایطی رسیده‌اند که می‌توانند به صورت محدود در محیط تخلیه شوند و یا برای معدنی‌سازی بیشتر وارد فرآیند پس‌تصفیه بیولوژیکی شوند.