زهرا پیوندی دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی بهداشت حرفه ای در پایان نامه خود ضمن اشاره به تولید و استفاده گسترده از نانوذرات سیلیکا (SiNPs) در صنایع مختلف عنوان کرد که پیامدهای بالقوه سلامت نانوذرات همچنان به عنوان یک چالش بهداشتی مطرح می باشد. وی با توجّه به محدودیت مطالعات موجود تلاش کرد تا در مطالعه خود به بررسی اثرات SiNPs بر بیان ژن اینترلوکین 6 (IL-6) در اپیتلیال ریوی انسان A549 و همچنین میزان زیست پذیری سلولها پس از مواجهه بپردازد. یافته های او و تیم تحقیق نشان داد که افزایش غلظت نانوذرات سیلیکا ابتدا باعث کاهش و سپس منجر به افزایش درصد بقاء سلول‌ها شد. همچنین یک رابطه دوز-پاسخ در تأثیر نانوذرات سیلیکا بر بیان ژن IL-6در سلول‌های A549 تا غلظت 10 میکروگرم در میلی‌لیتر مشاهده شد. با این حال، در غلظت‌های بالاتر، این مکانیسم منجر به افزایش بیان ژن IL-6 و کاهش اثرات سیتوتوکسیک نانوذرات سیلیس شد. این یافته ها بینشی را در مورد تنظیم پیچیده بیان ژن IL-6 و تأثیر آن بر زنده ماندن سلول اپیتلیال ریه انسانی در مواجهه با  SiNPsارائه می دهد به طوری که کاهش در بیان ژن IL-6 می تواند بر بروز سمیت سلولی اثر گذار باشد. با این حال، در غلظت‌های بالاتر از مواجهه با نانوذرات سیلیکا در این مطالعه، یک مکانیسم سلولی جایگزین منجر به افزایش بیان ژن IL-6 و کاهش اثرات سیتوتوکسیکSiNPs  می‌شود که در حال حاضر دلیل علمی واضحی برای آن ارائه نشده است. مدت زمان مواجهه با نانوذراتSiNPs  نیز در این مطالعه بر روند سمیت تأثیر گذار شناخته نشد. وی در پایان عنوان کرد که تحقیقات بیشتر برای کشف پیامدهای بالقوه تأثیر نانوذرات و همچنین بررسی مکانیسم‌های اساسی مؤثر بر آن مورد نیاز است.