کار کردن در شرایط آب و هوایی گرم تابستان چالشی بزرگ برای بسیاری از صنایع روباز می باشد بخصوص اگر همراه با استفاده از وسایل حفاظت فردی باشد. از عوارض مواجهه با گرما می توان به افزایش دمای مرکزی بدن، افزایش فشار قلبی-عروقی، کم آبی جدی بدن، کاهش ظرفیت فیزیکی – شناختی در نتیجه کاهش کارایی و افزایش حوادث اشاره کرد. عفراوی در ژورنال کلاب خود عنوان کرد که حداکثر دما در فصل تابستان معمولاً بین ساعت ۱۲ تا ۴ عصر می باشد که ضروری است در این بازه زمانی افراد کمترین مواجهه را داشته باشند تا دچار عوارض ناشی از استرس حرارتی نشوند. او با نقد و بررسی مطالعه و ذکر محدودیت های آن به وجود پتانسیل انجام تحقیقات مشابه با دقت بالاتر در کشور اشاره کرد و گفت با توجّه به اینکه طی چند سال اخیر بعضی از شهرهای جنوبی از جمله شهر اهواز گرمترین نقطه جهان معرفی شده است، محققین باید نسبت به انجام تحقیقات میدانی در این شهرها ترغیب و تشویق شوند. او بیان داشت که هایپرترمی زمانی اتفاق می افتد که دمای مرکزی بدن بالای ۳۸ درجه سانتیگراد باشد که مطالعه مورد بررسی نشان داد که این اتفاق می تواند در دماهای پایین تر نیز اتفاق بیفتد و عوارضی همچون افزایش ضربان قلب، کاهش فاکتورهای روانی شناختی و هیدراتاسیون بدن را به دنبال داشته باشد. عفراوی در پایان به نکته ساده امّا بسیار موثر استفاده مدام از آب و مایعات در روزهای گرم تابستان جهت پیشگیری از کم آبی بدن و مشکلات و بیماری های ناشی از آن تاکید نمود.