از گذشته تا به امروز انواع مختلفی از عایق های حرارتی تولید شده اند که در بسیاری از موارد دارای محدودیت هایی در کاربرد خود بوده اند. از این رو، محققان به دلیل چالش های زیست محیطی و کاهش مصرف انرژی همچنان به دنبال دستیابی به بهترین عایق حرارتی با کمترین اثرات مخرب بهداشتی و زیست محیطی هستند. امروزه طراحی عایق های حرارتی از جنس آئروژل های سبک با انعطاف پذیری بالا و آبگریز به عنوان یکی از دیدگاههای نوین برای دستیابی به این موضوع مورد توجّه می باشد. با همین رویکرد، Huang و همکارانش در مقاله خود با بهره گیری از یک چارچوب سلیکونی سه بعدی، آئروژل های فنولی انعطاف پذیر به شیبه خشک کردن محیطی را ساختند. این ساختار کامپوزیتی دارای خصوصیات قابل ملاحظه ای همچون انعطاف پذیری و تراکم پذیری چرخه ای بالا، فشرده سازی بدون فروپاشی، عایق عالی نسبت به حرارت و آب گریزی چشمگیر بود. این خصوصیات یکپارچه، آئروژل های کامپوزیت را قادر می سازد تا در برنامه های مدیریت حرارت برای طولانی مدت، به طور موثر عمل کنند و به عنوان نقطه عطفی در طراحی عایق های حرارتی نسل نوین ایفا کند.