آقای محمدحسین فلاح دانش آموخته دوره عالیMPH  در پایان نامه خود با عنوان "بررسی ارتباط مواجهه با عوامل تنش‌زای مداوم با اختلال افسردگی اساسی در جمعیت پایه: مطالعه هم گروهی سلامت کارکنان ایران (اکسیر)" اشاره کرد که نتایج متناقضی از ارتباط بین استرس و افسردگی در مطالعات مختلف گزارش شده است. برخی از مطالعات به‌ طور خاص به تأثیر علی استرس بر اختلال افسردگی اشاره می‌کنند و برخی شواهد نیز حاکی از روند معکوس و یا نشان دهنده روابط دوسویه و پیچیده‌تر بین افسردگی و استرس، می باشند. امّا در بسیاری از این مطالعات نشان داده شده است که نوع مزمن استرس با فعال‌شدن ارگان‌های مختلف بدن در هنگام مواجهه مکرر با تهدیدها و یا حتی پاسخ‌های باقی‌مانده از تهدیدهای پیشین، تأثیراتی را بر سلامت فرد و پاتوفیزیولوژی بیماری‌ها به دنبال دارد. از این رو در مطالعه فلاح و همکارانش به بررسی ارتباط بین عوامل تنش‌زای مداوم با افسردگی اساسی در جمعیت مطالعه کوهورت سلامت کارکنان ایران (EHCSIR) انجام شد. نتایج مطالعه نشان داد که شیوع تجربه‌ عوامل تنش‌زای مداوم در جمعیت مورد مطالعه، به طور میانگین برابر با تجربه 2.44 تنش مداوم از 8 تنش مورد بررسی برای هر فرد بوده است. دیده شد که میزان شیوع اختلال افسردگی اساسی در طول عمر یا 12 ماهه، پس از تعدیل فاکتورهای جنسیت، سن، وضعیت تأهل، تحصیلات، شغل، محل کار و شاخص ثروت، ارتباط معنی داری با مشکلات مداوم سلامتی، عاطفی یا جسمانی، مصرف الکل یا مواد، کار، اقتصادی، مسکن، روابط نزدیک و مراقبت کردن دارد. در نهایت نتایج مطالعه فلاح و همکاران نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین تجربه‌ حیطه‌های مختلف عوامل تنش‌زای مداوم (مشکلات مداوم سلامتی، عاطفی یا جسمانی، مصرف الکل یا مواد، کار، اقتصادی، مسکن، روابط نزدیک  و مراقبت کردن) و افسردگی اساسی هم در طول عمر و هم در یک دوره دوازده‌ماهه وجود دارد. همچنین دیده شد که افزایش شدت تجربه‌ هر کدام از این حیطه‌ها با افزایش شانس ابتلا به هر دو حیطه‌ی افسردگی اساسی مرتبط است.