تأثیر تغییرات آب و هوایی بر سلامت شغلی به ویژه در مناطقی که رویدادهای آب و هوایی شدیدی را تجربه می‌کنند، یک نگرانی فزاینده مهم است. با توجه به تغییر شرایط اقلیمی در سراسر جهان، انتظار می رود استرس گرمایی شغلی افزایش یابد، که این منجر به کاهش عملکرد کاری و تلفات نیروی کار در سراسر جهان خواهد شد. با این حال، تحلیل‌های منطقه‌ای به‌ویژه برای کشورهایی با توزیع فضایی ناهمگون از جمعیت‌های فعال، صنایع و اقلیم ناکافی است. محققان در این پژوهش تلفات نیروی کار ناشی از گرما را در چین، با در نظر گرفتن شبیه‌سازی‌های آب و هوای محلی، ویژگی‌های جمعیت فعال و ایجاد یک تابع مواجهه-واکنش مناسب برای کارگران چینی پیش‌بینی کردند. نتایج نشان داد که ساعات کاری از دست رفته سالانه ناشی از گرما (WHL)، در مقایسه با زمان پایه (1986 تا 2005) تا پایان قرن و تحت سه سناریوی RCP8.5، و RCP4.5 و RCP2.6، به ترتیب  121.1٪، 10.8٪ و 17.8٪ افزایش می یابد. قابل توجه است که WHL در مناطق جنوبی، شرقی و مرکزی چین برجسته‌تر خواهد بود و گوانگدونگ و هنان یک چهارم از کل خسارت‌های ملی را به خود اختصاص می‌دهند. این نتایج تا حد زیادی به دلیل مواجهه با دمای بیشتر، اندازه جمعیت بزرگتر و سهم بیشتر جمعیت آسیب پذیر در کل اشتغال است. علاوه بر این، محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد، دستاوردهای قابل توجهی را به همراه خواهد داشت. در مقایسه با RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5، همه استان ها می توانند به طور متوسط از 11.8٪، 33.7٪ و 53.9٪ از WHL سالانه در صورت دستیابی به هدف 1.5 درجه سانتیگراد اجتناب کنند. این مطالعه نشان داد که تغییرات آب و هوایی تلفات نیروی کار آینده را تشدید خواهد کرد و اثرات نامطلوب را می توان با اتخاذ سیاست های کاهش سختگیرانه دما همراه با اقدامات سازگاری موثر به حداقل رساند. سیاستگذاران در هر استان باید اقدامات حفاظت از سلامت شغلی را با شرایط خود تطبیق دهند.