دفاع از پایان نامه خانم مهتاب جمشیدی، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد از گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار با عنوان " بررسی اثرات نانوذرات سیلیکا و تیتانیوم دی‌اکسید بر بیان ژن اینترلوکین 8 در رده سلولی ریه انسان (A549)" با راهنمایی خانم دکتر آزاده اشتری‌نژاد و آقای دکتر سید فرشاد حسینی شیرازی و مشاوره آقای دکتر شهرام تیموریان در مورخ "1404/05/27" برگزار گردید.

خانم مهتاب جمشیدی، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار در پایان نامه خود به اهمیت سم‌شناسی شغلی نانوذرات پرداخته است. این پژوهش با هدف تعیین اثرات نانوذرات سیلیکا و تیتانیوم دی‌اکسید بر بیان ژن اینترلوکین-8 در رده سلولی پوششی ریه انسانی (A549) انجام شد.

در این تحقیق آورده شده است که بیان ژنIL-8  الزاماً خطی نیست و بسته به نوع نانوذره، غلظت و زمان مواجهه می‌تواند دچار نوسان شود. به‌ویژه در نانوذره سیلیکا، در زمان مواجهه ۴۸ ساعته، افزایش شدید بیانIL-8  قابل‌توجه است، که نشان‌دهنده نقش پررنگ این نانوذره در فعال‌سازی مسیرهای التهابی می‌باشد. نتایج این پژوهش نشان دهنده الگوی غیرخطی و پیچیده دوز–پاسخ بود. مشاهده شد که در غلظت‌های میانی، گاهی کاهش موقت در بیان ژن یا زنده‌مانی ایجاد شد، که می‌تواند ناشی از مکانیسم‌های سازگاری سلولی یا اشباع گیرنده‌ها باشد. در مقایسه میان دو نانوذره، نانوذره سیلیکا پاسخ التهابی شدیدتری نسبت به تیتانیوم دی‌اکسید ایجاد نمود. این تفاوت به‌ویژه در زمان مواجهه ۴۸ ساعته و در دوزهای بالا مشهود بود، جایی که سیلیکا موجب افزایش قابل‌توجه در بیان ژن IL-8 گردید، در حالی که TiO₂ واکنش التهابی خفیف‌تری نشان داد. این تفاوت‌ها می‌تواند ناشی از ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی متفاوت این دو ماده باشد.